ظریفی
جایی میگوید: «زخمهایم به طعنه میگویند که دوستانت چقدر بانمکند...!».
بر این اساس گزافه نیست که بگوییم حکایت دوستی ما با شهدای والامقام نیز از
جنس همین گفتار تلخ است؛ چه آنکه گاهی در خمودی و رخوت روزمرگیهایمان با
تلخ کرداریها، نمک میگذاریم بر زخمهای شهدا. این نمک پاشیدن بر زخمهای
شهیدان، آنگاه آشکارتر میشود که بیانات مقام معظم رهبری ـ دامت برکاته ـ
را در دیدارشان با جمعی از خانوادههای معظم شهدا در سال ۱۳۸۶ بازخوانی
کنیم؛ آنجا که معظم له میفرمایند: «نگذارید غبارهاى فراموشى ـ که عمداً
گاهى این غبارها را میخواهند بر روى این خاطرههاى گرامى بپاشند و قرار
بدهند ـ روى این خاطرههاى گرامى را بگیرد، زنده نگه دارید. مسئولان هم
بایستى این کار را بکنند. مسئولان بنیاد شهید هم موظفند؛ مسئولان
دستگاههاى دیگر دولتى و عمومى هم وظیفه دارند». راستی! باور ندارید؛ «شهیدان زندهاند؟!»
ادامه مطلب ...
بسم رب الشهداء والصدیقین
شهید حسین فرزانه
درسال 1339 در استان گیلان ، شهرستان فومن ، دهستان رودپیش به دنیا آمد.
ضمن تحصیل در دوران دبستان و راهنمایی و دبیرستان همزمان با اوایل
انقلاب در آستانهی جنگ تحمیلی، به خدمت سربازی اعزام گردید و وارد
تیپ ۵۵ هوابرد شیراز گردید. بعد از طی دوران آموزشی، از این تیپ به
مناطق جنگی کشور اعزام شد. سرانجام در چهارم خرداد ۱۳۶۰ در
منطقهی عملیاتی سوسنگرد به درجهی رفیع شهادت نایل آمد و آسمانی
شد. پیکر وی بعدازتشییع باشکوه در زادگاهش مسجد شهدای دهستان رودپیش شهرستان فومن بخاک
سپرده شد. روحش شاد یادش گرامی باد.
ادامه مطلب ...