مزار مطهر شهدا در مسجد شهدای دهستان رودپیش

سفر کرده ‏ام تا بجویم سرت را

و شاید در این خاکها پیکرت را
من اینجایم ای آشنای برادر
همان جا که دادی به من دفترت را
همان جا که با اشک و اندوه خواندی‏
برایم غزل واره‏ ی آخرت را
کجایی که چندی است نشنیده‏ ام من‏
دعاهای پر سوز و درد آورت را
تو را زنده زنده مگر دفن کردند
که بستند دستان و پا و سرت را

پس از این من ای کاش هرگز نبینم‏

نگاه به درمانده مادرت را...

 

به مناسبت سالگرد شهادت شهید چمران

سخن گفتن از شهیدی با ابعاد گوناگون، ‌از اسوه‏ای که جمع اضداد بود، از آهن و اشک، ‌از شیر بیشه نبرد و عارف شب‏های قیرگون، از پدر یتیمان و دشمن سرسخت کافران بسیار سخت بلکه محال است. این مروری است گذرا و سریع، بر حیات کوتاه اما پرحادثه و سراسر تلاش، ایثار، عشق و فداکاری شهید دکتر مصطفی چمران.

                                                                                                                                                                                                                             

زندگینامه سردار شهید علی خوش‌ روش‌

 شهید گداعلی خوش روش                                

سردار رشید اسلام‌ گداعلی‌ خوش‌ روش‌ ماسوله‌ فرزند شادروان‌ قربانعلی‌ و خیره‌ نعمتی‌ ماسوله‌ به‌سال‌ ۱۳۴۱ در شهر فومن‌ زمینی‌ شد.‌ با پشت‌ سرگذاشتن‌ دوران‌ خردسالی‌، دوران‌ تحصیلش‌ فرارسید و وارد مدرسه‌ شد.

دوره‌ ابتدایی‌ را در دبستان‌ ۲۸ مرداد سابق‌ (امام‌ جعفر صادق‌ (ع‌) کنونی‌) آغاز نمود. از همان‌ زمان‌پس‌ از انجام‌ تکالیف‌ مدرسه‌، به‌ پدرش‌ در شغل‌ چلنگری‌ (آهنگری‌) کمک‌ می‌کرد. پس‌ از اتمام‌ این‌دوره‌، دوره‌ راهنمایی‌ را پشت‌ سر گذاشت‌ و سپس‌ تحصیلات‌ متوسطه‌ خود را در هنرستان‌ شهید باهنردررشته‌ی‌ اقتصاد اجتماعی‌، تا قبولی‌ سال‌ سوم‌ به‌ پیش‌ برد.

از سال‌ ۱۳۵۶ با مبارزات‌ مردم‌ علیه‌ رژیم‌ پهلوی‌ آشنا شد و با اوج‌گیری‌ این‌ مبارزات‌ در پس‌ ازشهریور ماه‌ ۵۶، همگام‌ با اهالی‌ فومن‌ در تظاهرات‌ خیابانی‌ شرکت‌ می‌جست‌. فعالیت‌های‌ او درصحنه‌های‌ مختلف‌ انقلاب‌، سبب‌ شد تا در سال‌ ۵۷، یعنی پس‌ از اتمام‌ سال‌ سوم‌، از ادامه‌ی‌ تحصیل‌بازماند.

به ملاقات شهدا برویم چرا که آنها زنده اند در بهشت ابدی آرامیده اند

شهدا شمع محفل بشریتند

ظریفی جایی می‌گوید: «زخم‌هایم به طعنه می‌گویند که دوستانت چقدر بانمکند...!». بر این اساس گزافه نیست که بگوییم حکایت دوستی ما با شهدای والامقام نیز از جنس همین گفتار تلخ است؛ چه آنکه گاهی در خمودی و رخوت روزمرگی‌هایمان با تلخ کرداری‌ها، نمک می‌گذاریم بر زخم‌های شهدا. این نمک پاشیدن بر زخم‌های شهیدان، آنگاه آشکار‌تر می‌شود که بیانات مقام معظم رهبری ـ دامت برکاته ـ را در دیدارشان با جمعی از خانواده‌های معظم شهدا در سال ۱۳۸۶ بازخوانی کنیم؛ آنجا که معظم له می‌فرمایند: «نگذارید غبارهاى فراموشى ـ که عمداً گاهى این غبار‌ها را می‌خواهند بر روى این خاطره‏هاى گرامى بپاشند و قرار بدهند ـ روى این خاطره‏هاى گرامى را بگیرد، زنده نگه دارید. مسئولان هم بایستى این کار را بکنند. مسئولان بنیاد شهید هم موظفند؛ مسئولان دستگاه‌هاى دیگر دولتى و عمومى هم وظیفه دارند».                              

         راستی! باور ندارید؛ «شهیدان زنده‌اند؟!»

شهید حسین فرزانه

بسم رب الشهداء والصدیقین 

شهید حسین فرزانه درسال 1339 در استان گیلان ، شهرستان فومن ، دهستان رودپیش  به دنیا آمد. ضمن تحصیل در دوران دبستان و راهنمایی و دبیرستان همزمان با اوایل انقلاب در آستانه‌ی‌ جنگ‌ تحمیلی‌، به‌ خدمت‌ سربازی‌ اعزام‌ گردید و وارد تیپ‌ ۵۵ هوابرد شیراز گردید. بعد از طی‌ دوران‌ آموزشی‌، از این‌ تیپ‌ به‌ مناطق‌ جنگی‌ کشور اعزام‌ شد. سرانجام‌ در چهارم خرداد ۱۳۶۰ در منطقه‌ی‌ عملیاتی‌ سوسنگرد به‌ درجه‌ی‌ رفیع‌ شهادت‌ نایل‌ آمد و آسمانی‌ شد. پیکر وی بعدازتشییع باشکوه در زادگاهش مسجد شهدای دهستان رودپیش شهرستان فومن بخاک سپرده شد.   روحش شاد یادش گرامی باد.