به ملاقات شهدا برویم چرا که آنها زنده اند در بهشت ابدی آرامیده اند

شهدا شمع محفل بشریتند

ظریفی جایی می‌گوید: «زخم‌هایم به طعنه می‌گویند که دوستانت چقدر بانمکند...!». بر این اساس گزافه نیست که بگوییم حکایت دوستی ما با شهدای والامقام نیز از جنس همین گفتار تلخ است؛ چه آنکه گاهی در خمودی و رخوت روزمرگی‌هایمان با تلخ کرداری‌ها، نمک می‌گذاریم بر زخم‌های شهدا. این نمک پاشیدن بر زخم‌های شهیدان، آنگاه آشکار‌تر می‌شود که بیانات مقام معظم رهبری ـ دامت برکاته ـ را در دیدارشان با جمعی از خانواده‌های معظم شهدا در سال ۱۳۸۶ بازخوانی کنیم؛ آنجا که معظم له می‌فرمایند: «نگذارید غبارهاى فراموشى ـ که عمداً گاهى این غبار‌ها را می‌خواهند بر روى این خاطره‏هاى گرامى بپاشند و قرار بدهند ـ روى این خاطره‏هاى گرامى را بگیرد، زنده نگه دارید. مسئولان هم بایستى این کار را بکنند. مسئولان بنیاد شهید هم موظفند؛ مسئولان دستگاه‌هاى دیگر دولتى و عمومى هم وظیفه دارند».                              

         راستی! باور ندارید؛ «شهیدان زنده‌اند؟!»

آیه 154ـ شان نزول : از ابن عباس نقل شده که : این آیه در باره کشته شدگان میدان جنگ بدر نازل گـردیـد، آنـهـا چـهـارده تن بودند، شش نفر از مهاجران ، و هشت نفر از انصار، بعد از پایان جنگ عده اى تعبیر مى کردند فلان کس مرد، آیه نازل شد وبا صراحت آنها را از اطلاق کلمه ((میت)) بر شهیدان نهى کرد.

وَلَا تَقُولُوا لِمَنْ یُقْتَلُ فِی سَبِیلِ اللَّهِ أَمْوَاتٌ بَلْ أَحْیَاءٌ وَلَکِنْ لَا تَشْعُرُونَ 154
و کسانى را که در راه خدا کشته مى‏شوند مرده نخوانید بلکه زنده‏اند ولى شما نمى‏دانید

تفسیر:.
بـه دنـبـال مـساله صبر واستقامت دراین آیه ، سخن از حیات جاویدان شهیدان مى گوید که پیوند نزدیکى با استقامت و صبرشان دارد.
نـخست مى گوید: ((هرگز به آنها که در راه خدا کشته مى شوند و شربت شهادت مى نوشند مرده مگویید)) (ولاتقولوا لمن یقتل فى سبیل اللّه اموات).
سپس براى تاکید بیشتر اضافه مى کند: ((بلکه آنها زندگانند، اما شما درک نمى کنید!)) (بل احیا ولکن لاتشعرون).

اصـولا در هر نهضتى گروهى راحت طلب وترسو خود را کنار مى کشند وعلاوه بر این که خودشان کارى انجام نمى دهند سعى در دلسرد کردن دیگران دارند.

گـروهى از این قماش مردم در آغاز اسلام بودند که هرگاه کسى از مسلمانان درمیدان جهاد به افتخار شهادت نائل مى آمد مى گفتند: فلانى مرد! و با اظهار تاسف از مردنش ، دیگران را مضطرب مى ساختند.

خـداوند در پاسخ این گفته هاى مسموم با صراحت مى گوید: شما حق نداریدکسانى را که در راه خـدا جان مى دهند مرده بخوانید آنها زنده اند، زنده جاویدان ، و ازروزیهاى معنوى در پیشگاه خدا بـهـره مـى گـیـرند، اما شما که در چهاردیوارى محدودعالم ماده محبوس و زندانى هستید این حقایق را نمى توانید درک کنید.

ضـمـنـا از ایـن آیـه مـوضـوع بقاى روح و زندگى برزخى انسانها (زندگى پس ازمرگ و قبل از رستاخیز) به روشنى اثبات مى شود.
شـرح بـیـشـتـر در باره این موضوع و همچنین مساله حیات جاویدان شهیدان وپاداش مهم ومقام والاى کشتگان راه خدا درسوره آل عمران ذیل آیه169 خواهد آمد.

وَلَا تَحۡسَبَنَّ ٱلَّذِینَ قُتِلُواْ فِى سَبِیلِ ٱللَّهِ أَمۡوَٲتَۢا‌ۚ بَلۡ أَحۡیَآءٌ عِندَ رَبِّهِمۡ یُرۡزَقُونَ 169
هرگز کسانى را که در راه خدا کشته شده‏اند مرده مپندار بلکه زنده‏اند که نزد پروردگارشان روزى داده مى‏شوند

تفسیر نمونه